Ο πλήρης εξεβραϊσμός των Ελλήνων - Τα έθιμα και οι συμβολισμοί του Πάσχα (Πεσάχ)

Σάββατο 9 Απριλίου 2011 | 1 αναγνώστες άφησαν σχόλιο


Τὸ Πεσὰχ εἶναι μία ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες καὶ μεγαλύτερες γιορτὲς τοῦ Ἑβραϊσμοῦ. Συμπίπτει μὲ τὴν Ἄνοιξη, γι’ αὐτὸ λέγεται καὶ Γιορτὴ τῆς Ἄνοιξης. Εἶναι ἡ πρώτη ἀπὸ τὶς “τρεῖς γιορτὲς τοῦ προσκυνήματος”. Οἱ ἄλλες δύο εἶναι τὸ Σαβουὼτ (Πεντηκοστή) καὶ τὸ Σουκὼτ (Σκηνοπηγία). Αὐτὲς τὶς μέρες οἱ Ἑβραῖοι ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη πήγαιναν στὴν Ἱερουσαλήμ, γιὰ νὰ προσκυνήσουν στὸ ναὸ καὶ νὰ φέρουν τὰ πρῶτα προϊόντα τῆς σοδειᾶς τους. Ἡ ἱστορικὴ σημασία τῆς γιορτῆς εἶναι ἡ σωτηρία καὶ ἡ ἔξοδος τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ἡ ἀναγέννηση τοῦ Ἑβραϊκοῦ Ἔθνους. Ἔχει ἀκόμη ἀγροτικὸ χαρακτῆρα, ἐπειδὴ ἀναφέρεται στὸ θερισμὸ τοῦ κριθαριοῦ.» («Ἑβραϊκὲς Γιορτὲς καὶ Παραδόσεις», ἐκδ. Ἰσραηλίτικη κοινότητα Βόλου 1993.) «Πεσὰχ σημαίνει “περνῶ ἀπὸ πάνω”, “προσπερνῶ” καὶ ἀναφέρεται στὸ πέρασμα τοῦ ἀγγέλου, ποὺ θανάτωσε τὰ πρωτότοκα παιδιὰ τῶν Αἰγυπτίων προσπερνῶντας τὰ σπίτια τῶν Ἑβραίων. Σημαίνει ἐπίσης τὸ “πέρασμα ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ στὴν ἐλευθερία.